Hoe vrouwen mannen wakker schudden Dezer dagen lees en herlees ik veel in het boek Love and Awakening van John Welwood.  Kort door de bocht: het gaat over hoe vrouwen mannen wakker schudden. Ik quote hier een aantal passages die ik supergoed vind, het gaat over mannelijkheid en vrouwelijkheid. Over hoe mannen – en dus ook vrouwen – meer in hun kracht kunnen komen. Enjoy!

Mannelijkheid begint – letterlijk – in de eenheid met vrouwelijkheid. De mannelijke foetus begint zijn ontwikkeling als vrouw, tot het mannelijke chromosoom uiteindelijk effect heeft waardoor de mannelijke organen zich ontwikkelen. In de baarmoeder en een tijdlang na de geboorte blijft de mannelijke baby totaal verbonden met zijn moeder. In tegenstelling tot meisjes wier identificatie met hum moeder hun vrouwelijkheid ondersteunt, moet een jongen zich – om een mannelijke identiteit te ontwikkelen – losmaken van deze diepe connectie die deel van hem lijkt te zijn.

Het is een moeilijk, gecompliceerd en vaak pijnlijk proces dat zijn tol eist van een jongen. In de eerste fase van de mannelijke ontwikkeling is er dus eenheid met het vrouwelijke, in de tweede fase is er de scheiding. Mannen blijven vaak steken in een van deze twee fases van ontwikkeling: simpel gezegd blijft de een hangen in de fysieke moederband waardoor ze ook partners kiezen die ‘moederlijk’ voor ze zijn (‘de moeder’ qua gevoel benaderen, kan dus ook kil en afstandelijk zijn bijvoorbeeld). Of ze ‘harden’ zichzelf tot macho en willen dat de vrouw in hun leven zich aan hem onderwerpt.
Uiteraard is het zaak dat een man zijn mannelijkheid vindt in zichzelf en zich losmaakt van zijn ‘moeder’. Om gezonde, intieme relaties te onderhouden is echter een derde stap nodig. Het geheim zit ‘m erin dat hij ontvankelijk moet worden voor wat vrouwen hem te leren hebben. Op die manier is de cirkel rond: van onbewuste fusie met het vrouwelijke, via zich tegen de vrouw afzetten, naar uiteindelijk de bewuste vorm van samenzijn met een vrouw. Dit is de enige manier voor een man om een ware volwassene te worden in relaties.

Om deze derde fase te bereiken is er een nieuw soort heldendom nodig, die totaal anders is dan het machoheldendom waar de man zich losbreekt van vrouwelijkheid om zichzelf – zijn mannelijkheid – te vinden. Onze cultuur is over het algemeen over-gefascineerd door de tweede fase, het machodom. Uiteraard is daar een tijd en een plaats voor – een man moet zijn vleugels uit kunnen slaan en een eigen leven zonder moeder(figuur) leiden. Maar onze cultuur is er te vol van geraakt. Onze moderne helden zijn degenen die eindeloos stijgen: naar de top van de hitparade, de bestsellerlijsten, de Quote 500 en de bovenste verdiepingen van de gebouwen waar de kantoren van de ‘bazen’ zijn. En in de mentale wereld via computers, boekenkennis en de virtuele realiteit.
Het heldendom van de derde fase behelst echter een andere vorm van heldendom. De man ziet daarin zijn grootste angsten onder ogen en overwint ze. Het gaat over op aarde landen, in zijn lijf komen, met zijn gevoelens leren omgaan en zichzelf wijden aan het pad van gepassioneerd samen zijn met een vrouw, en met de wereld.

Een van de grootste geheimen van mannen is dat ze ergens altijd een beetje bang zijn voor vrouwen. Het vergt veel moed en kracht van een man om een vrouw met een open hart en geest tegemoet te treden. Het is voor veel mannen eng om ontvankelijk te zijn voor wat een vrouw hem te leren heeft, om zijn ‘mannetje’ te staan bij het omgaan met haar emotionele intensiteit en haar aardse kracht. Dit komt omdat hun moeder in hun ogen alle macht hadden toen zij jong en hulpeloos waren. Idealiter zou een jonge man door zijn vader ingewijd worden in zijn eigen kracht. Maar veel mannen missen tegenwoordig dit soort mentorschap en support waardoor ze alleen moeten worstelen om zichzelf los te maken van de vrouwelijke ‘grip’. Velen verzetten zich ertegen en verwerpen uiteindelijk alles wat vrouwelijk is, inclusief het vrouwelijke deel in zichzelf wat nu juist zachte koestering nodig heeft.

Relaties zijn natuurlijk het vehikel bij uitstek om te leren omgaan met dit gegeven. Vaak wordt gedacht dat relaties de vrouwelijke specialiteit zijn, iets dat bij haar invloedssfeer hoort. Hierdoor missen mannen de waardering voor de vele kansen die relaties bieden voor hun eigen ontwikkeling. Om die kansen te benutten, moeten mannen hun eigen visie op relaties ontwikkelen. Een van de manieren hiervoor is het herclaimen van de originele betekenis van romantische liefde – als een heilige en heroïsche onderneming. Romantiek wordt tegenwoordig al gauw geassocieerd met triviale woordjes, hartjes en bloemen, maar dit was van origine niet zo. Het woord romance stamt van het woord roman, het Franse woord voor verhaal. De originele roman was een verhaal van ridderlijkheid en heldendaden die de lover uitvoerde voor zijn geliefde, als een essentiële stap in zijn eigen spirituele ontwikkeling. Bergbeklimmen, vechten met andere mannen, nieuwe landen veroveren… Het waren activiteiten die mannen testten, die hen op de rand van iets brachten waar ze bang voor waren en hen zodoende uit hun comfortzone haalden.

Dit is ook wat er gebeurd als de vrouwelijke invloed – in de derde fase – in een man begint te groeien. Vrouwen brengen een man naar de rand van de afgrond waardoor hij kan vechten met de demonen van angst op de drempel van het onbekende. Het donkere continent van het vrouwelijke dat mannen meestal zien als vreemd en ‘anders’. Een van de grootste krachten van de vrouw is dat ze hem, in allerlei opzichten, kan opwinden – ze kan hem doen VOELEN. Een man is voor een vrouw vaak een beschermer en gids in het visionaire en intellectuele, maar een vrouw kan een man leiden en inspireren om in zijn lijf te komen, zijn vitaliteit aan te spreken, naar zijn hart te luisteren en om te dansen met zijn levensenergie.

De meeste mannen in onze cultuur hebben dit soort wakker-schudden hard nodig. Tegen de tijd dat ze de midlife crisis bereiken, hebben de meesten hun energie zo totaal op prestaties van de buitenwereld gericht, dat er van binnen slechts een droge, lege huls over is. De midlife crisis van een man stamt vaak uit het herkennen van dit fenomeen: alles wat hij heeft bereikt: succes, erkenning, rijkdom, huwelijk en kinderen, voelt hol aan en is een bron van een vaag gevoel van teleurstelling. Het biedt niet de blijdschap en betekenis waar de ziel naar op zoek is. En dus komt er een (andere) vrouw in beeld die het allemaal in hem wakker maakt. De vrouw speelt vaak de rol van provocateur in een mannenleven juist door hem te vragen om meer te geven – meer intimiteit, meer gevoel, meer eerlijke communicatie, meer blijken van warmte en verbondenheid. En ze ziet vaak veel helderder wat hij nodig heeft voor zijn emotionele en spirituele ontwikkeling dan hij zelf.

I rest my case… 😉