Ruimte voor Jezelf Zijn. De vorige post ging over ruimte zijn voor een ander. Maar uiteraard begin je bij jezelf; je moet jezelf leren ‘dragen’ en ruimte in jezelf creeren voordat je een ander van dienst kunt zijn. Het mooiste voorbeeld is voor mij nog altijd die uit het vliegtuig: doe eerst je eigen zuurstofmasker op voordat je degene naast je helpt!

Het eerste wat je kunt doen voor jezelf en je eigen ruimte is: weggaan als je geen energie meer hebt. Als je niet weg kunt, bijvoorbeeld omdat je voor iemand (mantel)zorgt of kleine kinderen hebt, ga dan toch steeds even naar een andere kamer of zorg voor een vervanger/oppas. Het is heel belangrijk om jezelf tussen de bedrijven door even op te laden en te aarden. Het allerbeste is om even fysiek weg te kunnen. Adem diep, maak een wandelingetje in de natuur, ga zwemmen of ga gewoon ergens buiten zitten en staar naar de bomen. Laadt jezelf weer op zodat je terug kunt komen zonder spanning of eventuele rotgevoelens.

Nog iets belangrijks om te leren doen voor meer ruimte in jezelf is: huilen. Laat die waterlanders maar vloeien. Vooral mannen hebben vaak geleerd ze in te houden. Maar als het enige wat je kunt doen uit huilen bestaat, doe dat dan. Voel je die brok in je keel. Laat ‘m er maar uit. Laat je tranen je blik – en je ziel – weer schoon wassen. Na een goede huilbui zie je weer helder en je kunt weer vooruit. Toen ik veel bij mijn moeder in het verpleeghuis was, gebruikte ik de autorit naar haar toe en weer naar huis vaak om te huilen. Misschien niet zo veilig in het verkeer, maar ik liet ze maar gewoon lopen. De spanning loslaten deed me goed. En het deed me ook goed als ik mocht huilen bij vrienden die geen oordeel gaven of meteen met de vraag kwamen of ik het allemaal wel aan kon.

Zoek anderen op die weten hoe ze ruimte moeten zijn. Je kunt het niet alleen en je hoeft het ook niet alleen te doen. Stel je daarom kwetsbaar op bij mensen die je vertrouwt, vertel wat je bezig houdt en wat het met je doet. En zeg ‘ja’ als anderen aanbieden om dingen voor je te doen: een boodschapje, een avondje koken, er even tussenuit. En weet dat er een grotere kracht is die ons allemaal vasthoudt en koestert. Er wordt van je gehouden, of je dat nu altijd merkt of niet.

Een goede manier om ruimte te krijgen voor jezelf, is om aan mindfullness te doen. Mindfullness is simpelweg aandacht besteden aan hetgeen waar je aandacht naar uit gaat. Tijdens een mindfullness meditatie hoef je je gedachten niet te stoppen. Je merkt simpelweg op dat ze er zijn. Als wolken aan de hemel. En je laat ze voorbij drijven. Je hoeft hiervoor niet in moeilijke standjes te zitten: besteed gewoon aandacht aan wat je allemaal voelt in je lijf, en welke emoties en gedachten dat veroorzaken. Stuur alles wat je opmerkt liefdevolle aandacht en bedank het. Merk je bijvoorbeeld woede op, benoem de woede dan, en vraag jezelf of het handig is om aan die woede vast te houden. En laat het vervolgens gaan. Dat doe je door je aandacht ergens anders op te richten, het liefst op de leegte tussen je gedachten. De gaten, die steeds groter worden. Voel je frustratie? Merk het op. Noem het frustratie, vraag of het je goed doet, bedank het en laat het gaan. Enzovoort…

Wat mij altijd erg helpt bij het maken van ruimte zijn andere schrijvers, artiesten, muzikanten, wijsgeren en acteurs wiens wijsheid je kan helpen om ruimte voor jezelf te maken. Veel mensen worden geraakt door muziek: bij mij zijn dat bijvoorbeeld de nummers Halleluja gezongen door Jeff Buckley, More Than Words van Extreme of You are loved van Josh Groban. En dan weet ik: laat maar komen die tranen. En daarna voel ik me beter, sterker en weer in staat om het leven te leven. En boeken, ah wie zou ik zijn zonder die ontelbare wijsheden opgetekend door wijze mensen: Osho, Deepak Chopra, Eckhart Tolle, Byron Katie… en vele, vele anderen. En dan heb ik het nog niet eens over de mensen die satsangs en retraites geven zoals Isaac Shapiro. Mensen die zoveel ruimte zijn dat je jezelf helemaal open voelt bloeien. Dankbaar!

Belangrijk voor ruimte in jezelf creeren is ook dat je andere mensen hun eigen verhaal laat leven. Jij hoeft niet mee te doen in hun verhaal, je hebt/hoeft er geen controle over uit te oefenen. Alleen jouw leven telt. Merk dus je eigen gedrag op, je eigen gedachten, je gevoelens, je eigen emoties, je lijf. Ben je een hulpverlener, op welk vlak dan ook, dan zul je vaak het mikpunt zijn van andermans frustratie, boosheid en/of angst. Onthoud dan: het is hun verhaal. Niet het jouwe. Alleen omdat ze tegen je schreeuwen, betekent dat nog niet dat jij iets verkeerd doet. Adem dus diep in en zeg: ‘Ik ben niet verantwoordelijk voor jouw emotie’. Ik ben alleen verantwoordelijk voor hoe ik reageer. Blijf kalm en ga door met je leven. Voel je je gewond door wat een ander op jou projecteert, ga dan zitten, doe je ogen dicht en volg je adem. Voel wat er te voelen valt. En laat anderen je dragen (een lange, stille hug doet wonderen.) 🙂

Vaak helpt creatief zijn ook om de dingen die je meemaakt te verwerken. De nare, maar ook leuke dingen hebben een plaatsje nodig en dus is het heel nuttig om te schrijven, te schilderen, te dansen, te bakken, gitaar te spelen: alles wat jou een goed gevoel geeft en je ziel voedt.

Namaste!