Na het eerste en het tweede inzicht, lezen we in het boekje ‘De Vier Inzichten’ van spiritueel teacher Don Miquel Ruiz het derde inzicht: ‘Ga niet uit van veronderstellingen’. Bijna alle drama en verdriet in je leven wordt veroorzaakt door de conclusies die je zelf trekt, en voor waarheid aanneemt. En dan gaan we er nog met buitenstaanders over praten ook, we roddelen, zodat het gif zich verspreid. Oorlogen zijn gebaseerd op dit gif, denk maar aan de USA-Irak-strijd waarbij Amerika ervan uit ging dat Irak massavernietigingswapens zou hebben. Een aanname, het bleek niet waar… In het klein gebeurt het in je relaties. Stel je komt iemand die je kent op straat tegen, je zwaait, maar degene loopt door. Daar kun je een hele berg veronderstellingen op los laten: vind degene jou niet meer aardig, negeert hij/zij je? Of heeft degene je gewoon niet gezien omdat degene zijn/haar bril was vergeten?

Vraag daarom altijd eerst tekst en uitleg aan de persoon zelf voordat je conclusies trekt. De menselijke geest is hyperactief en veroorzaakt nu eenmaal graag chaos. Je ziet wat je wilt zien en hoort wat je wilt horen. Je begrijpt iets niet en maakt er in je verbeelding een heel verhaal van. We hebben er ook behoefte aan om alles te rechtvaardigen, uit te leggen en te begrijpen, want het geeft ons een veilig gevoel. Maar uiteindelijk maakt het besef dat we niet zoveel weten – en dat dat ook niet nodig is – veel relaxter. We zitten tenslotte met miljoenen vragen waarop eigenlijk geen duidelijk antwoord mogelijk is. Zelfs de vraag of iemand van je houdt, of dat jij van de ander houdt  is niet altijd even duidelijk. Dus: waarop richt jij je aandacht? Op wat er echt HIER en NU gebeurd? Of op wat je mind je allemaal vertelt over verleden en toekomst? Train jezelf erin om je eigen gedachten en fantasieen niet al te serieus te nemen. Het zijn uiteindelijk maar wolkjes die aan jouw hemel voorbij drijven.

In partnerrelaties is het helemaal in zwang om uit te gaan van veronderstellingen. Je denkt dat je lief je gedachten kan lezen en je lief denkt dat hij/zij je door en door kent en daarom wel weet wat er in je gaande is. Dit zijn meteen twee veronderstellingen die de grootste problemen veroorzaken! Want weten we nu echt, zonder het te vragen, altijd wat er in de ander omgaat? We denken dat als iemand van ons houdt iemand onze ‘gebruiksaanwijzing’ wel weet. Dat we iemand door en door kennen. Maar is dat wel zo? Misschien verandert jouw gebruiksaanwijzing wel van tijd tot tijd. En, nog belangrijker: ken je je eigen gebruiksaanwijzing zelf wel? Niet altijd? Hoe kun je er dan vanuit gaan dat een ander die wel kent?  Daarom is het zo belangrijk om te blijven praten met je partner: zien we onze relatie nog zoals we die ooit (of vorige maand) zagen? Is er iets veranderd in jou, in de ander? En kun je – ondanks dat de verandering je misschien niet bevalt – nog steeds van jezelf en van de ander houden? Neem de tijd om echt naar elkaar te luisteren – wat wordt er gezegd zonder dat het uitgesproken wordt? En stel daarover vragen! Laat die prietpraat die in je hoofd gaande is zoveel mogelijk verstillen. Meditatie is hiervoor natuurlijk een prachtig middel, en het samen doen maakt het nog krachtiger.

Als je duidelijk communiceert, veranderen al je relaties. Niet alleen die met je partner maar ook die met vrienden, collega’s, familie en kennissen. Ga dus niet uit van veronderstellingen. Word je bewust van je eigen gedachten en fantasieen, want daarin worden aannames geboren. Welke gevoelens liggen er achter die aannames van je? Ben je nog onzeker over je eigen wensen en verlangens? Vind je jezelf leuk genoeg? Dit derde inzicht vraagt veel zelfinzicht en je kun het heel goed oefenen met de Vier Vragen van Byron Katie. Stel jezelf bij iedere veronderstelling deze vraag: 1. ‘Is het waar?’ 2. ‘Kun je echt zeker weten dat het waar is?’ 3. ‘Hoe voel je je als je denkt dat het waar is?’ en 4. ‘Wie/wat/hoe zou je zijn als die gedachte niet in je op zou komen?’

Veel suc6!