Het is iedere keer het herlezen waard: het boekje ‘De vier inzichten’ van Don Miquel Ruiz. Een tijdje geleden schreef ik al over het eerste inzicht, nu gaat het over het tweede inzicht dat luidt: ‘Vat niets persoonlijk op’. Net als de eerste is dit tweede ongelofelijk moeilijk om daadwerkelijk te leven. Met mensen die je niet kent gaat het nog wel, maar met familie, bekenden en vooral met vrienden & geliefden is het ongelofelijk lastig om niets van wat zij over je zeggen persoonlijk op te vatten. Waarom trekken we ons dingen die anderen zeggen of doen dan toch persoonlijk aan? Waarom voelen we ons beledigd, gekrenkt of verdrietig door wat een ander van ons vindt?

Het zit ‘m in het feit dat we het diep in ons hart eens zijn met wat er gezegd wordt. We houden niet genoeg van onszelf om woorden of daden van anderen als regendruppels van een vet velletje af te laten glijden. En zodra je ermee instemt, stroomt het gif door je heen en zit je gevangen in een helledroom. Ruiz zegt erover: ‘Het dingen persoonlijk opvatten is de opperste vorm van egocentriciteit omdat we er dan vanuit gaan dat alles om ‘mij’ draait. We leren tijdens onze opvoeding om ons alles persoonlijk aan te trekken. We denken dat we voor alles verantwoordelijk zijn. Ik, ik en nog eens ik.’

Uiteindelijk gaat niets van wat andere mensen zeggen of doen over jou. Het gaat altijd over henzelf. Alle mensen leven in hun eigen droom, in hun eigen geest. Ze leven in een compleet andere wereld dan die waarin wijzelf leven. Als we ons iets persoonlijk aantrekken, gaan we uit van de veronderstelling dat de ander onze wereld kent. Omgekeerd proberen ook wij onze wereld aan anderen op te dringen. Zelfs als een situatie heel persoonlijk lijkt, heeft dat niets met jou te maken. Wat anderen zeggen en doen, de meningen die ze geven, dat alles hangt samen met hun persoonlijke inzichten. Hun zienswijze vloeit voort uit de wijze waarop hun geest als kind werd ‘geprogrammeerd’.

Vat het dus vooral niet persoonlijk op als iemand tegen je zegt: ‘Wat ben jij dom’. Maar trek het je ook niet aan, als iemand zegt: ‘Wat ben jij geweldig!’ Want dat laatste wordt vaak gezegd als iemands persoonlijke wereldje toevallig even strookt met het jouwe. Wanneer iemand dan boos op je is, dan ben je plots niet meer zo geweldig. 🙂 Wat een ander ook zegt, denkt of voelt: het is zijn/haar ‘probleem’, niet het jouwe. Ook de meningen die je over jezelf hebt, zijn niet per definitie waar. We hebben tenslotte de keuze om de stemmen in onze geest al dan niet te geloven. Want wees eerlijk: die stemmen zeggen toch de ene dag zus en de andere dag zo? Hoe serieus moet je dat nemen?

Waar je ook komt, altijd zul je mensen ontmoeten die tegen je liegen en naarmate je bewustzijn groeit, merk je dat je ook regelmatig tegen jezelf liegt. Verwacht dus niet dat mensen je de waarheid vertellen, je liegt immers ook tegen jezelf. Je moet op jezelf leren vertrouwen en steeds kiezen wat je wel en niet wilt geloven. Maak je er echt een gewoonte van om niets persoonlijk op te vatten, dan zul je veel onheil in je leven voorkomen. Je woede, jaloezie en afgunst zullen verdwijnen en zelfs je verdriet zal slijten. Al roddelt de hele wereld over je: jij bent immuun. Als jij je houdt aan dit inzicht, kun je de hele wereld afreizen met een open hart, zonder dat iemand je kan kwetsen. Je kunt ‘Ik hou van je’ zeggen zonder angst afgewezen te worden of belachelijk gemaakt te worden. En je kunt vragen om wat je nodig hebt, en zelf eerlijk ‘ja’ of ‘nee’ tegen iets zeggen, zonder je schuldig te voelen.
Kortom: Je kunt de keuze maken om altijd je hart te volgen.