Op LinkedIn raakte ik verwikkeld in een gigantische ‘discussie’ over het weglaten van gluten (tarwe) en wat dat voor je gezondheid kan betekenen. Er waren ‘voedingswetenschappers’ die meenden dat ik op dit blog niet mag zeggen dat ik hier baat bij heb, omdat ik niet zeker zou weten of de afname van mijn klachten wel samenhangt met het weglaten van tarwe(gluten). Ik durf te stellen dat dit wel zo is. Ik doe namelijk onderzoek op mezelf en voel zelf hoe mijn lichaam reageert. Mijn lichaam liegt niet. Empirisch onderzoek heet dat, aan den lijve ondervinden. Daarbij komt dat er wel tests bestaan die uitwijzen of je allergisch bent voor gluten, maar geen tests die intolerantie – wat net zo goed klachten kan veroorzaken – aantonen. Uitzoeken wat voor jouw lijf geldt, is een kwestie van zelf uitproberen!

Helaas hebben veel mensen in de huidige tijd het contact met hun lijf en wat het hen vertelt totaal verloren. Men weet eigenlijk niet meer precies wat nu goed voelt, en wat niet. Veel zaken, zoals een opgeblazen, suf gevoel na het eten, worden als ‘normaal’ bestempeld terwijl dat niet normaal is. Men is zodanig gewend aan een bepaald voedingspatroon dat het superlastig is om dit te veranderen. Daarbij komt nog dat voeding met emoties samenhangt, waardoor veranderen nog moeilijker is. Veel mensen hebben bijvoorbeeld enorme zin om te snacken en snaaien als ze emotioneel geraakt worden. In plaats van verdriet en teleurstelling te doorvoelen, wordt het gevoel als het ware ‘weg gegeten’. Tel daarbij nog op dat je van alle kanten wordt gebombardeerd met informatie van ‘deskundigen’ die vaak worden gesponsord door de voedingsindustrie en die er dus een geheel eigen agenda op na houden. Die veel te maken heeft met hun eigen portemonnee en niets met jouw goede gezondheid.

Veel mensen weten hierdoor ook gewoon niet meer wat qua eten goed voor je is, en wat niet. Ik schreef er al eerder over: de meesten van ons laten ons door de voedselindustrie van alles wijsmaken over ‘gezonde’ tussendoortjes als tarwekoekjes, energierepen en al die producten die zijn voorzien van kleurige papiertjes en prachtige doosjes. Zelfs het Voedingscentrum (je weet wel, die instelling die nog steeds pleit voor de volledig achterhaalde Schijf van Vijf) zegt dat E-nummers niet schadelijk voor je zijn. Dat je je kind rustig cola kunt laten drinken. En dat je minimaal een X-aantal sneetjes brood per dag moet eten omdat dit ‘gezond’ is. Wat blijkt? Het Voedingscentrum gaat af op onderzoek dat wordt gesponsord door de Knorr’s, Unilevers en Aholds van deze wereld. En daar zal uiteraard nooit uit komen dat E-nummers, suiker en gluten ongezond zijn. Kun je dat Voedingscentrum, dat nota bene ook nog bestaat van onze belastingcenten, serieus nemen? Dacht het niet…

In veel bewerkt voedsel – alles in pakjes en zakjes en blikken – zit ‘stiekem’ tarwe. Waarom? Omdat het een verslavingsreactie tot gevolg heeft. Na het eten van iets tarwerijks piekt je bloedsuikerspiegel waardoor je een soort ‘high’ krijgt. Dat fijne, gevulde gevoel is echter na anderhalf, twee uur weg. Wat rest is een leeg, knorrig gevoel dat maakt dat je meer wilt eten. Waardoor de voedingsindustrie dus ook meer aan ons verdient. En wij, na verloop van tijd, allerlei klachten krijgen. Dat wordt er uiteraard niet bij verteld… De cijfers spreken ondertussen boekdelen. Veertig procent van de Nederlanders is te dik, legio mensen lopen jaar in jaar uit rond met ‘vage’ klachten waar ze volgens reguliere artsen maar ‘ mee moeten leren leven’. En de diabetescijfers vertonen een stijgende lijn. En dan heb ik het nog niet over het grote aantal mensen dat ernstige ziekten als kanker krijgt. Je maakt mij niet wijs dat dit niets met ons slechte – op gemak gerichte – voedingspatroon te maken heeft.

Zodra ik stopte met het eten van zoveel graanproducten (brood, pasta, koekjes) die tegenwoordig door de genocide bewerking veel en veel meer gluten bevat dan een jaar of 40 geleden, merkte ik dat je opeens veel minder ‘honger’ had. Mijn buikje, dat er ondanks veel sporten nog steeds zat, verdween als sneeuw voor de zon. Ik heb meer energie en raakte verlost van allerlei ‘vage’ klachten die varieerden van huiduitslag, me vaak moe, hangerig en futloos voelen en darmklachten zoals winderigheid. Naar verluid helpt een tarweloos dieet zelfs om ernstige aandoeningen als suikerziekte en kanker tegen te gaan. Dat je letterlijk bent wat je eet, is voor mij inmiddels glashelder.

Voor wie zich nu zorgen maakt dat je zonder tarwe in je dieet te weinig vezels binnen krijgt: in bijvoorbeeld groenten, fruit, noten, zaden, olijven en avocado’s zitten veel meer vezels dan in die boterhammen. In het boek Broodbuik wordt zelfs beweerd dat twee bruine boterhammen een hogere suikerpiek veroorzaken dan een Mars-reep. Dus, tel uit je winst als je die achterwege laat. Nu is de ene specialist uiteraard weer een andere mening toegedaan dan de ander. Waar de schrijver van Broodbuik, de preventiecardioloog William Davis vooral pleit voor het weglaten van tarwe, daar gaat neuroloog Dr. David Perlmutter nog veel verder en zegt dat we alle granen – dus ook Spelt en Rogge – beter weg kunnen laten om ziekten als dementie en Alzheimer te voorkomen. Hij pleit bijvoorbeeld om die te vervangen door crackers en tortilla’s gemaakt van lijnzaad en om te bakken met bijvoorbeeld amandelmeel. Ikzelf heb goede ervaringen met crackers gemaakt van kastanjemeel. Het is aan jou de taak om uit te proberen hoe het zit in jouw lijf!

Mijn empirisch onderzoek heeft mij in ieder geval van veel ‘kwaaltjes’ af geholpen. Ik dank de schrijvers van boeken als De Broodbuik, De Voedselzandloper en Het Glutengevaar dan ook hartelijk voor de informatie en ik doe ermee wat voor mij goed voelt. Brood heb ik van mijn menu geschrapt en hierdoor eet ik veel gevarieerder, matiger en gezonder. Dat had uiteraard wat ‘lastige’ aanpassingen tot gevolg. Bijvoorbeeld dat ik niet meer even ‘gezellig’ dat boterhammetje mee-eet als ik tussen de middag bij iemand ben, maar zelf iets meeneem. Dat ik tijdens het boodschappen doen een sport moest maken van het lezen en interpreteren van etiketten en dat je daardoor meer moet zoeken. En dat ik tijdens het uit-eten kritischer kijk naar de kaart en de bereidingswijze die de koks erop na houden. Koken zij met verse, biologische ingredienten? Hebben de koeien waarvan ik het vlees ga eten, gras als dieet gehad. Of aten die ook granen? Wat gaat er in hun sauzen? En waarvan is hun glutenvrije brood dan wel gemaakt? Lastig? Ja. Maar het went snel en veel restaurants doen tegenwoordig hun best om ook mensen die echt gezonder willen eten te bedienen.

Ik wens iedereen veel succes met het eigen empirisch onderzoek. Jullie bevindingen hoor ik graag!
Namaste!