Als voormalig glossy-meisje – ik werkte lang voor magazines als Cosmopolitan – ben ik me zeer bewust van de hang naar ‘er mooi uitzien’. Wat ‘mooi’ wordt gevonden, is heel cultuurbepaald. In de onze wordt het mooi gevonden om er ‘jong’, slank en rimpelloos uit te zien. De cosmetische industrie wil je daar dolgraag bij helpen – lees: geld aan je verdienen – en heeft als antwoord op jouw onzekerheid allerlei behandelingen uitgevonden. Met als gevolg dat veel ouder wordende vrouwen (en mannen) hun toevlucht nemen tot allerlei cosmetische ingrepen en injectables om lijntjes en rimpels ‘weg te poetsen’, zoals botox.

Nu kleven er allerlei nadelen aan het gebruik van dat laatste. Ten eerste is er het feit dat je er van achteren wellicht heel lang uit kunt zien als ‘lyceum’, maar dat iedereen die je in je gezicht kijkt al gauw weet dat je eerder ‘museum’ bent. Je kunt je ware leeftijd misschien een tijdlang verdoezelen, maar de tijd zal je altijd inhalen. Daarnaast werken kunstmatige ingrepen en ‘anti-age’ producten niet op de langere termijn en dat kan je dat een ongelofelijk rotgevoel over jezelf geven. Je hebt er dan alles aan gedaan om er jong uit te zien en te voldoen aan de maatschappelijke ‘norm’. Maar uiteindelijk heb je als het ware toch ‘gefaald’. Je zelfvertrouwen kan daar een enorme knauw van krijgen. Wat ongelofelijk jammer en ook onnodig is.

Als ouder wordende vrouw is het volgens mij nu juist de bedoeling dat je verinnerlijkt. Je hebt je onzekerheden afgelegd, je accepteert jezelf zoals je bent. Waardoor je weet wie je bent en wat je waard bent. Je hebt levenservaring en weet hoe je het beste met de levensstormen kunt meebuigen. En je weet – als het goed is – dus ook dat een stralend uiterlijk vooral door innerlijke rijkdom wordt bepaald. Het is je innerlijke vuur dat je gezicht en lichaam haar uitstraling geeft en je ogen zijn twinkeling. Door deze krachten in jezelf te ontwikkelen kun je kennis weer doorgeven en anderen bijstaan. In oudere culturen zijn de oude(re) vrouwen ook vaak de wijzen: medicijnvrouwen en shamanen waar de hele stam bij om raad kwam vragen, en naar luisterde. In onze cultuur verbergen veel oudere vrouwen hun rijpheid echter achter onechte, meisjesachtige façades. Wat ongelofelijk jammer is en waardoor onze cultuur gigantisch is verarmd.

Behalve gebrek aan zelfvertrouwen en het tegenhouden van spirituele groei, kleven er nog meer ‘bijwerkingen’ aan het gebruik van kunstgrepen. Botuline toxine (botox) is bijvoorbeeld een gifstof die na het inspuiten weer door je lichaam moet worden afgebroken, waardoor je je lijf onnodig belast. De stof verlamd je gezichtszenuwen waardoor je spieren geen prikkels meer krijgen om emoties uit te drukken. Behalve dat er dan minder rimpels (of juist rimpels op andere plaatsen) ontstaan, zie je door gebruik van botox niet meer zo snel aan de gezichtsuitdrukking of iemand boos, verdrietig, bezorgd of juist blij is. Het gezicht krijgt er een vervormde, maskerachtige gezichtsuitdrukking van. Of dat mooi is, is uiteraard een vraag die je zelf zult moeten beantwoorden. Daarnaast is er steeds meer onderzoek waaruit blijkt dat mensen die veel botox hebben laten spuiten, ook meer moeite hebben om hun emoties te laten zien – en verwerken. Je wordt als het ware een beetje doods van binnen. Of je dat wilt…?

Hoewel ik gigantisch van lekkere (biologische) cremes en make-up houd – ik schilder kennelijk graag op mezelf – houd ik inmiddels ook van mijn rimpeltjes. Ze vertellen het verhaal van mijn leven. De lachrimpels naast mijn ogen over de vele momenten van plezier. Het fronsje tussen mijn wenkbrauwen over zorgen, pijn en verdriet. De lijntjes bij mijn mondhoeken over spanningen en tijden van depressie. En ja, ik begin ook de grijze haartjes die langzaamaan tussen mijn donkerblonde in beginnen te verschijnen, te waarderen. Eentje voor iedere storm die ik heb doorstaan. Mijn beauty-geheimen? Puur eten, meditatie, beweging in de natuur en veel leuke, inspirerende mensen om me heen. Liefst grijs en met rimpels. 😉

Namaste!