‘Loslaten’ hoe doe je dat?

‘Loslaten’ hoe doe je dat? Het lijkt een modewoord dat tegenwoordig te pas en te onpas wordt gebruikt. Toch slaat het bij velen aan, omdat we onbewust wel weten dat we bepaalde zaken, situaties en mensen, moeten loslaten. Het is namelijk onze natuur om te groeien en ons verder te ontwikkelen en vasthouden aan ouds belemmert ons daarin. Alleen het ‘hoe’ is voor velen de grote vraag. Hoe doe je dat, loslaten?

Allereerst moet je dan ontdekken waarom je nog steeds vasthoudt aan bepaalde zaken, situaties en mensen. Het is zaak om het grotere plaatje te zien, om als een adelaar boven je eigen leven te zweven en te kijken wat er gaande is.
Vaak gaat er aan loslaten een soort tweestrijd vooraf. Er is een deel dat los wil laten en een deel dat vast wil houden. Ergens weet je best wat goed voor je is, je weet diep van binnen dat je je verder wilt – moet –  ontwikkelen. Het is jouw zuivere bron die weet – en altijd heeft geweten – waar je naartoe gaat. Die energie is de motor voor jouw persoonlijke ontwikkeling richting gelukkig zijn. Deze kracht de vrije teugel geven is waar het bij loslaten om gaat.

Aan de andere kant is er echter het onbewuste deel dat graag nog vasthoudt aan allerlei oude zaken – en mensen. Misschien omring jij jezelf wel met allerlei spullen die je aan het verleden herinneren of raak je steeds in hetzelfde soort situaties verzeild. Bitterzoete herinneringen die door deze spullen/situaties steeds weer opduiken in je gedachten en je leven. Hetzelfde geldt voor mensen. Misschien omring jij jezelf wel met een hele schare mensen met wie je een goede of minder goede band hebt. Niet zozeer omdat ze zo inspirerend of leuk zijn, maar meer omwille van het verleden dat je met ze deelt. Je kent ze al zo lang, je hebt zoveel samen beleefd…

Zo gaat het vaak ook met liefdesrelaties. Je denkt: ‘Oke, mijn vriend of vriendin is niet ‘perfect’ en eigenlijk zie ik niet zoveel meer in ‘ons’. Maar ik houd alles liever bij het oude dan dat ik deze stoffige bagage afleg. Liever oud en vertrouwd dan nieuw en niet weten waar ik aan toe ben. Lekker veilig, toch? Datgene in jou dat graag wil vasthouden, wil helemaal geen verandering of verrassingen. Het is jouw onbewuste deel dat wil controleren, de touwtjes in handen wil houden. Liever oppervlakkig en saai bij het oude blijven dan nieuwe -lees: enge – inspirerende mensen en situaties ontmoeten. Liever snorkelen dan diepzeeduiken.

Waarom zijn we eigenlijk zo angstig om los te laten? Dat heeft te maken met het pijnlichaam. Het is een energieveld dat soms actief is en soms dommelt. Het leeft van pijn en moet constant gevoed worden door dezelfde soort pijn. Alle situaties in jouw leven die angst, boosheid en verdriet oproepen, zorgen hiervoor. Het zijn de vervelende dingen waar jij tegen aan loopt dus, jouw issues. De triggers die je boos, verdrietig of angstig maken. Een deel van zijn ‘voeding’ krijgt dit pijnlichaam door de zaken waaraan je vasthoudt. Het trekt als een magneet ‘nieuwe’ situaties en mensen aan die voor ‘nieuwe, verse’ ellende en de bekende pijn kunnen zorgen. Datgene wat jij dus nog niet helemaal los kunt laten, is een belangrijke pijnleverancier voor jouw onbewuste energie, voor jouw pijnlichaam. Het is, raar maar waar, een soort verslaving aan pijn.

Uiteraard ben je je niet bewust van dit proces. Het zijn patronen die automatisch in werking worden gesteld door jouw onbewuste energie. Het gaat dus vanzelf, ondanks dat jij hier zelf, met je bewuste verstand niet voor zou kiezen. Dat is de kracht die jij voelt van het nog niet los kunnen laten. Ergens ‘geniet’ je van je eigen drama. Loslaten is zo pijnlijk omdat je in feite een van je verslavingen vaarwel moet zeggen. Hoe je dit verandert is om je bewust te worden van jouw pijnlichaam en wanneer het jou weer probeert te verleiden tot rotgevoelens en negatieve gedachten. Het zien, het begrijpen, het opmerken zal de angel uit de wond halen.

Sommige mensen hebben het nodig om een totaal dieptepunt te bereiken. Ben je erg bang voor verandering, ben je koppig en eigenwijs dan zul je willen blijven vluchten. Je wilt niet beseffen dat ellende, pijn, rotsituaties en ongelukkig zijn in je leven hints zijn. Doe je niets met die hints, dan wordt de muur van hints (pijn, verdriet, rotsituaties) steeds hoger en harder. Hoe langer je blijft uitstellen, des te vervelender het voor je zal worden.

Andere mensen zijn er eigenlijk al helemaal klaar voor verandering en loslaten, maar hebben nog net dat ene zetje nodig. Je wilt graag, maar weet bij God niet HOE. Wil je graag genoeg, dan kan het opeens heel snel gaan. Het pad is tenslotte al bekend, maar jij moet nog even de moed verzamelen om de volgende stap zetten op (eng) onbekend terrein. Op zo’n moment kan het handig zijn om even iemands hand vast te houden – bijvoorbeeld eventjes met een coach aan de gang te gaan. Ook kan veel tijd alleen doorbrengen in stilte helpen. Schrijf je vraag simpel en duidelijk op voor jezelf en wacht tot er antwoord komt. Niet vanuit je verstand, maar uit de stilte van je hart. Uiteindelijk zul je dan merken dat vasthouden je helemaal niets meer oplevert – behalve nog meer van dat rotgevoel. Hoe dieper jij dit beseft, des te gemakkelijker het loslaten voor je zal worden.

Kun je echt nog niet loslaten, dan is het toch goed dat je dit hebt gelezen. Het onderwerp bevat voor jou dan nog ‘opvulenergie’. Iedereen heeft namelijk ‘leegtes’ in zichzelf. Iets wat je nog niet goed hebt kunnen ontwikkelen, een zwakte, een incompleetheid die deze leegte nu nog opvult. Uiteindelijk is het – spiritueel gezien – de bedoeling dat je contact krijgt met die ‘lege’ delen van jezelf. Om het contact met jezelf volledig te herstellen. Hoe beter dat contact met jezelf, des te gelukkiger, gezonder je zult zijn. En des te bevredigender je leven, want dan ga je namelijk pas het leven leiden dat echt bij jou past. Nu kun je sommige dingen dus niet uit jezelf halen omdat je er dus geen contact mee hebt. Wat er dan gebeurt is dat je de ‘vulling’ voor deze leegtes uit de buitenwereld gaat halen: mensen, situaties, dingen, teksten. Je kunt nog niet loslaten omdat, als je het echt loslaat, jij de leegte weer zult voelen. En dat doet pijn. Onbewust weet je dat, voel je dat, en ben je bang voor die leegte in jezelf.

Een tegenhouder om volledig bij jezelf te komen, is het denken. Je verstand vindt het namelijk heerlijk om veel na te denken over hetgeen je wilt loslaten of ‘de situatie’. Des te meer jij erover nadenkt, des te moeilijker het wordt om los te laten. De kans is groot dat jij al heel veel hebt nagedacht over datgene wat je wilt loslaten. Wees je ervan bewust dat denken vasthouden is. Begrijp me niet verkeerd: je kunt er niets aan doen dat je er veel over nadenkt. Het is niet jouw schuld. Denken is een patroon dat automatisch terug komt. Maar denken is ook: willen controleren. Denken is weg willen van het ‘hier en nu’, weg van de realiteit.

Wil je je verstand op een goede manier gebruiken, dan ga je allereerst eens na: helpt het je om er zoveel over na te denken? Of zijn die gedachten nogal negatief, voelen ze rot en maken ze je ongelukkig en voel je je klein? Hoe bewuster je wordt, hoe makkelijker is het om te herkennen dat ze je pijnlichaam voeden. Gedachten maken zaken veel complexer dan ze zijn, ze trekken voorbarige conclusies, ze maken fictieve verhalen gebaseerd op negatieve emoties en op je verleden. Denken is dus in feite vluchten.

Wat je aan al die gedachten kunt doen is allereerst opmerken dat je ze hebt. Leer je dat, dan geeft dat een heel krachtig gevoel. Dat is ook wat je leert tijdens meditatie: je gedachten niet meer volgen maar ze als wolken aan de lucht laten komen en ook weer gaan. Je afhankelijkheid van datgene of diegene die je los wilt laten wordt zo steeds minder groot. En dat betekent: makkelijker loslaten.

(Bron: ) Dit artikel is geïnspireerd op de website van Bob Stelder  Mocht je hulp nodig hebben bij het loslaten, dan kan hij je verder helpen.

Namaste!

Tags: , , , , , , , , , , , , ,

No comments yet.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.