Ik mag het leven graag zien als een film of serie, waarvan iedereen zelf de regisseur is. Ben je als regisseur bewust en helder bezig, dan kies je zelf de spelers uit voor je eigen Rolprent des Levens. Je kiest voor een thema: romcom, thriller, horror, science fiction, drama, soap of episch verhaal. Houdt audities – kijkt tijdens ontmoetingen welk gevoel iemand bij je oproept en of degene past in je productie – en bedeelt iemand een rol.

De hoofdrollen worden vertolkt door degenen met wie je je het meest verbonden voelt en die het beste bij de door hem gekozen film passen: de geliefde en de intieme vrienden. Daarnaast zijn er bijvoorbeeld familieleden en kennissen waar hij/zij – al dan niet iets mee heeft – en die na de audities ook hun eigen rollen krijgen toebedeeld. Belangrijk om te onthouden is dat alle rollen in feite even belangrijk zijn, iedereen geeft jouw movie extra sjeu, of degene nu een hoofdrol speelt, of  ‘slechts’ figurant is.  Cruciaal in dit ‘spel van audities en rolverdeling’ is dat je open en eerlijk bent tegen iedere acteur/actrice over wie welke rol degene in je leven speelt. Zodat alle betrokkenen weten waar ze aan toe zijn. Zelf staat het ze uiteraard vrij om ook te kiezen of ze een bepaalde rol wel willen spelen in jouw leven.

Continue is er dus sprake van een soort stoelendans, want relaties zijn niet statisch, ze veranderen met de tijd mee. De minnaar wordt een beste vriend(in), of omgekeerd. De moeder wordt een goede vriendin. Dat leuke neefje een gezellig stapmaatje. Die collega een geliefde voor het leven. Maar ook: beste vriendinnen worden vijanden en lovers gaan elkaar soms haten. Het thema van de film die je in eerste instantie koos, staat ook niet vast. Misschien wil jij van je romcom wel een drama maken, of van je drama een actiethriller. Het is helemaal aan jou.

Uiteraard zijn de spelers uit jouw film ook bezig met de regie van hun eigen film, ze nemen niet enkel een rol in de jouwe voor hun rekening. Ook zij nemen verantwoording voor hun eigen levensfilm, waarin jij dan weer een rol voor je rekening mag nemen. Het is dus steeds zaak om met elkaar te bespreken welke rol je in elkaars bestaan vervuld. Matcht het nog? Moeten we veranderingen aanbrengen? Hoe verloopt het script, welke kant wil de regisseur op en welke spelers zijn daarvoor nodig? Welke kanten van zichzelf willen de spelers nog ontwikkelen, en kan dat wel in jouw film? Sommige spelers verdwijnen een tijdlang naar de achtergrond en doen even niet meer mee. Andere verdwijnen voorgoed uit beeld: zij hebben hun rol vervuld en gaan door met hun eigen film waarin ook jij niet meer voorkomt.

Wat veel mensen doen is het elkaar kwalijk nemen als ze geen rol meer in elkaars film (willen) spelen. De een heeft misschien een hoofdrol voor Pietje in zijn film in gedachten. Terwijl Pietje zijn rol in jouw prent meer ziet als bijrol. Dat kan voor een regisseur als een afwijzing voelen, maar het is zaak dat je elkaar daarin de ruimte geeft en het niet persoonlijk opvat. It’s a movie, for Godssake! Er kunnen allerlei redenen zijn waarom iemand er niet meer voor kiest om jou een hoofdrol te geven. Bijvoorbeeld omdat hij de rol graag aan iemand anders wil geven/iemand geschikter acht voor de uitvoering ervan. Of omdat hij/zij een heel andere kant op wil met de film zelf, en jouw expertise in jouw rol daar niet meer in past.

Het blijft boeiend om te ontdekken hoe je eigen levensfilm er iedere keer weer anders uit kan zien, en onverwachte wendingen kent. Niet alleen de regisseur, maar zeker ook de cast heeft invloed op het verloop van de film. De een maakt het – gewoon door zichzelf te zijn – extra spannend. De ander geeft een bepaalde rust, of fungeert als een rots in de branding. Een derde heeft steeds aardige interactie met een bepaalde medespeler waarvan je geniet. Er zijn acteurs die constant close-ups van je krijgen omdat zij heftige emoties bijvoorbeeld goed kunnen uitbeelden. En mensen die super zijn in het spelen van de joker, of Oscarwinnend als de slechterik. Ook zijn er mensen die heel veel verschillende rollen zeer overtuigend spelen en steeds weer in andere gedaante in je levensfilm verschijnen.

Er zijn cliffhangers waarbij je in spanning op de gebeurtenissen die volgen wacht. Hoe spannend/interessant je jouw eigen film maakt, is aan jou. Bevallen de spelers je niet meer? Dan kies je andere waardoor je zelf ook weer geinspireerd raakt en je levensfilm ook levensecht. Hoe vaker je kiest, hoe kleurrijker het geheel wordt. Ook diepgang bepaal je zelf. En hoewel de verhaallijn nooit helemaal vast staat, is er waarschijnlijk wel een rode draad in je bestaan te ontdekken. Een verhaallijn die jou het meest aanspreekt en die jouw leven inhoud en zin geeft. Uiteindelijk bestaat jouw levensfilm steeds weer uit de keuzes die jij als regisseur in de eerste plaats, en de keuzes die jouw acteurs in de tweede plaats, maken.

Ik wens iedereen veel plezier in het maken van je eigen levensproductie.

Namaste!