Hooikoorts: de psychologische achtergrond
Het is een heftige dag voor hooikoortspatienten. De zon schijnt, er staat een briesje en dan spelen de pollen hun – voor sommigen – akelig hinderlijke spel van ronddwarrelen. En daarbij in neuzen en ogen terecht komen. Ik heb er het boek ‘De sleutel tot zelfbevrijding’- mijn gezondheidsbijbel – weer eens bij gepakt. Zoals ik al eerder op dit blog schreef, gaat het boek over hoe psyche en emoties een zeer belangrijke rol spelen bij het ontstaan en de genezing van ziekten. Christiane Beerlandt vertelt ons hierin per aandoening (ongeveer 1300) de werkelijke oorzaak waarom je een bepaalde ziekte ontwikkelt. Zonder over ‘schuld’ te praten, want dat gevaar ligt hier op de loer, vertelt ze heel helder over de psychologische, emotionele toestand die bij iedere kwaal ’hoort’.
Over hooikoorts (en allergische rhinitis) zegt zij:
‘De allergie tegenover je eigen natuur, je aard, wordt geprojecteerd op grassen. Je bindt jezelf immers aan handen en voeten, je houdt jezelf angstig toe, gefrustreerd maar boordevol mogelijkheden, verstopt en opgepot. Gevoelens worden vastgehouden. Je vertrouwt je eigen natuur niet, je bent er bang van of voelt je minderwaardig en durft je niet te tonen of je uit te leven, zoals je werkelijk bent. Misschien ook uit angst voor de reactie van de buitenwereld. Zoals jij het stuifmeel uit niest, zo nies jij jouw gaven, jouw natuur en je talenten uit. Denk je niet goed te zijn en je ‘lelijke’ kanten te moeten verbergen? Zelfverstikking: een vasthouden van energieen die wensen vrij te komen. Een gevoel van onveiligheid in jezelf doet je niet alleen zoeken naar houvast buiten je, maar verhindert je een nieuw leven te leiden. Je houdt vast aan het oude patroon, aan een te sterk vastgeroest systeem. Weigering tot evolutie. zoals jij verankerd ligt in een te star innerlijk patroon, zo leg jij je ook vast in het patroon van de hooikoortsseizoenen.’
Remedie: ‘Durf jezelf te beleven in totaliteit, erken je inhoud en ontwikkel je mogelijkheden. Roest niet, maar laat alle energieen vrij stromen. Niets is slecht of lelijk aan je: het gaat slechts om je eigen overtuigingen. Durf ten volle je natuur beleven en perk jezelf niet langer in. Aanvaard jezelf voor de volle honderd procent – met je leuke en ‘minder leuke’ kanten en wees trots op elk uniek detail van jouw specifieke zijn, dat door niemand te vervangen is. Zoek het mooie in de eerste plaats in jezelf en sluit je niet langer af. Bevrijd jezelf uit deze afzondering.’
Ik wens alle hooikoortspatienten vandaag veel sterkte. En: je kunt er echt ‘overheen groeien’. Ik ben daarvan het levende bewijs 🙂
Hoe groei je erover heen dan? 🙂
De ‘remedie’ die Christiane Beerlandt geeft, staat in het artikel.
In mijn zoektocht om meer grip op mijn allergie te krijgen tref ik je artikel. Wat boeiend en inspirerend, dank je wel. Een fijne, vernieuwde invalshoek om nog meer zelfliefde te gaan omarmen en te creëren.
Inspirerend artikel alleen hoe heb je uiteindelijk jezelf durven zijn? Kreeg je ondersteuning van mensen of keerden ze zich juist tegen je? Iedere keer als ik mezelf probeer te zijn wordt dat gauw de kop ingedrukt of als lastig ervaren en er zijn in mijn omgeving ook niet mensen die hetzelfde denken als mij of me ondersteunen in gedeelde doelen
Dank voor jullie reacties. Anoniempje: misschien de mensen van wie je niet jezelf niet mag zijn geen aandacht meer geven. En je richten op mensen die je accepteren zoals je bent, met alle lastigheden van dien. ‘Jezelf zijn’ vind ik trouwens best een lastig concept. Want wie ben je eigenlijk echt? Ben je je gedrag? Ben je je gedachten? Ben je je lijf? Denk het niet, maar wat dan wel? Woorden schieten hier tekort. Ik denk dat het neerkomt op wat Moon zegt: jezelf leren accepteren zoals je bent, inclusief al die donkere kanten. De wereld – en wijzelf – zijn minder maakbaar dan we weleens denken – denk ik.