In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is medelijden met iemand hebben niet hetzelfde als medeleven, of mededogen voelen. Volgens de Boeddhistische filosofie is medelijden een gevoel dat lijden in de geest teweegbrengt; je lijdt met iemand mee, neemt het gevoel als het ware over. En vindt iemand zielig. Het is geen ideale toestand. Mededogen daarentegen is niet een gevoel, maar is een morele mentale factor, een staat van de geest die ontwikkeld is. Je ziet dat iemand op wat voor manier dan ook lijdt en voelt er juist verbondenheid door.

Overigens ontdekten psychologen dat het beter is om compassie, mededogen met jezelf te hebben, dan te streven naar een groot gevoel van eigenwaarde. Uit onderzoek van de Radboud Universiteit en de University of Texas houdt zelfcompassie in:
1. Dat je warm en begripvol bent voor jezelf, ook wanneer je lijdt, faalt of jezelf tekort voelt schieten. Je kunt op zo’n moment bijvoorbeeld voorstellen wat een goede vriendin tegen je zou zeggen.
2. Je erkent dat leed en onvolkomenheden dingen zijn die we allemaal meemaken. Denk bijvoorbeeld aan andere mensen die vergelijkbare fouten maken, gebreken hebben, tegenslagen ervaren.
3. Dat je negatieve emoties op een gebalanceerde manier benadert. Je onderdrukt ze niet, maar overdrijft ze evenmin. Besef dat gevoelens komen en gaan. Je bent je gevoelens niet, je hebt ze.

Zelfcompassie maakt je net zo gelukkig als een groot gevoel van eigenwaarde, terwijl het minder afhankelijk is van je prestaties. Je hoeft er niet altijd een positief zelfbeeld voor te hebben. Daaroor is het gemakkelijker te verwezenlijken. Bovendien leidt zelfcompasie tot een stabieler gevoel van zeslfwaardering en hangt het, in tegenstelling tot een groot gevoel van eigenwaarde, niet samen met narcisme.

(Bron: journal of personality.)