In onze maatschappij is het gangbaar om ‘slechts’ 1 geliefde te hebben. Net als in de films, soaps en sprookjes is ons verhaal negen van de tien keer: je ontmoet elkaar, wordt verliefd, gaat samenwonen, wellicht trouwen en krijgt kinderen. Je hebt misschien wel vrienden M/V, maar dat zijn meestal vrienden die je deelt met je partner. Heeft een man een speciale andere vriendin, dan is er ruzie in de tent, want jaloezie steekt de kop op. Idem dito als de vrouw een speciale andere vriend heeft met wie ze graag – zonder manlief erbij – wil omgaan. Dat je van meerdere mensen op verschillende manieren kunt houden, wordt veroordeeld. Meerdere lovers hebben is een culturele no-no. Een grote no-no zelfs want de nummer 1 reden van scheiding is vreemdgaan.

In de praktijk werkt het monogamie-idee dus niet zo goed voor ons. Het schijnt dat 10% van alle kinderen buitenechtelijk verwekt is. Diverse grote DNA-onderzoeken hebben aangetoond dat er alleen al in Nederland 1.600.000 mensen rondlopen wier vader niet de biologische vader is. Waarschijnlijk is dat slechts het topje van de ijsberg. Je kunt je dus afvragen of monogamie wel onze natuurlijke staat is. Het schijnt dat monogamie ongeveer 10.000 jaar geleden zijn intrede deed toen de landbouw begon en men zich land begon toe te eigenen. Boeren wilden hun landerijen als ze oud waren doorgeven aan hun zoon en dan was het handig als je zeker wist dat het echt jouw zoon was. Het ging dus om bezit en dat heeft vooral ons vrouwen geen goed gedaan, want wij werden voortaan ook als ‘bezit’ gezien. Kijk je echter naar onze anatomie, dan zijn we juist gemaakt om seks met diverse partners te hebben. De relatief grote borsten van ons homo sapiens vrouwen hebben geen nut voor het voeden van baby’s, die zijn zo groot voor het seksuele genot dat we ervan ervaren. En dat vrouwen multiple-orgasmen kunnen hebben spreekt ook voor zich. De ballen van een menselijke man zijn relatief groot zodat hij genoeg sperma heeft om iedere vrouw te bevruchten. Daarnaast is de eikel zodanig gevormd dat deze door de pompbeweging het zaad van een andere man uit de vagina kan zuigen zodat zijn eigen sperma meer kans heeft. Voor de mensheid betekent polygamie dat kinderen genetisch divers en vaker gezond zullen zijn: de sterkste spermatozoïden ‘winnen’ het eitje.

Door de geschiedenis heen zie je overigens een grote variatie aan samenlevingsvormen. Bij de Comanche Indianen van Noord Amerika was het veelal gebruikelijk dat de hooggeplaatste krijgers – mits ze dat in paarden konden betalen – vrij waren om meerdere vrouwen te ‘bezitten’. Vrijde een vrouw zonder toestemming met een andere man en kwam dat uit, dan werd een stuk van haar neus afgesneden zodat iedereen haar als vreemdgangster zou herkennen. Bovendien werd ze vaak verbannen, in het gunstigste geval naar de buitenste rand van de tentenkampen en ze genoot geen bescherming meer. Bij de Aboriginals van Australië waren het juist de dames die bepaalden wie het met wie deed. Tegen de felle zon maakten zij hutjes om in te dutten en kwam een man terug van de jacht en stond er een speer bij de ‘voordeur’, dan was hij even niet welkom want dan was mevrouw bezig met een ander.
Nu is polyamorie voor mensen die zijn gebrainwashed met het monogamie-idee – wij dus – geen lang-leve-de-lol verhaal. De mindswitch vergt nogal wat en ik bepleit het ook niet. Er zijn vele rela-vormen denkbaar, ook een waarin je wel (serieel) seksueel trouw bent aan 1 man of vrouw, maar ook zeer intieme vriendschappen met anderen onderhoudt. Bij volledige seksuele vrijheid hoort tenslotte een enorme mate van volwassenheid en daaraan zijn de meeste van ons niet toe. Het vergt een jezelf ten diepste kennen. Een weten dat je niet je lijf, je gedachten of je emoties bent en dat de ander dat ook niet is. Elkaar bezitten is onmogelijk. Daarnaast vergt het een hoge mate van communicatievaardigheid, ook al iets wat velen ontberen. Het zou anno nu al heel wat zijn als we elkaar niet veroordelen bij het nastreven van de relatievorm waarbij we ons het lekkerst voelen.