Met dieren voel ik me altijd zeer verwant, ik maak vaak dieper en sneller contact met dieren dan met mensen. Daarom spreekt dit boek van de Vlaamse Christiane Beerlandt (ook bekend van het boek ‘De sleutel tot zelfbevrijding’) mij zeer aan: ‘Als de dieren spreken konden’. De schrijfster gebruikt hierin haar uitzonderlijke gaven om de diepe oertaal van dieren verder te doorgronden.

Iedere diersoort heeft een eigen karakter, psyche, geaardheid, symbolische betekenis en een belangrijke boodschap voor ons mensen. Is je lievelingsdier een kat? Stond je vandaag oog in oog met een eekhoorntje? Tikte een roodborstje tegen je raam? Droomde je over een paard? Ben je geintrigeerd door de tijger of een beer? Dan kun je veel over jezelf leren als je de tekst over het betreffende dier leest.

Omdat veel mensen gek zijn op honden, geef ik hieronder een korte samenvatting van wat Beerlandt over onze trouwe viervoeter zegt: “Dit dier is ook wel edel te noemen, wijds om zich heenkijkend, de wereld in ogenschouw nemend, zich vervolgens weer richtend naar datgene wat hij zich als voedsel geeft. Een soort van gezonde fierheid is hem eigen. Toch heeft hij het nodig om bepaalde zaken te ‘slikken’, mogelijk door een soort van onbestemde angst die hij tracht weg te werken door vooral goed voor zichzelf te zorgen. Oprechte zelfliefde verjaagt elke angst. Twijfel niet, plaats jezelf in het middelpunt van je bestaan, erken je grootse innerlijke waarde en wees helemaal aanwezig in jezelf. Nee, je hoeft niet op de vlucht te slaan, je hoeft niet te vergaren, te verzamelen uit angst niet genoeg te hebben. Want dat is wat de hond nogal eens doet.

Volg je intuitie, je smaak, je zintuigen: wat goed voor je is zal je zo gewaarworden. ‘Volg je neus’, zegt de hond. Zonder vrees, je open stellen. Een afbakening ook van deze waarneming anderzijds, stel je niet voor alles en iedereen open: ‘Ik ken mijn grenzen en ieder ander mag die ook kennen’, zegt de hond. Als boodschap aan de mens zegt hij nog: ‘Voel je gevaar, weet dan dat je sterk bent, besef de ik-kracht en concentreer je diep in jezelf. Uit je op directe wijze, toon je tanden zo het moet. Natuurlijk hoef je nooit te bijten zoals honden wel eens doen, maar ook dan is angst de hoofdmotivatie.

Het leven is geen machtsstrijd, kruip niet bang weg, voel je niet meer of minder dan de ander. Je hoeft niet teveel ineens te slikken of te verwerken, neem het wat rustiger tot je. Loop niet weg, maar vestig je stevig en veilig vertrouwd in jezelf. Huil niet met de wolven, maar maak zelf iets van je leven. In zekere zin stelt dit dier het ontwaken voor, de overgang van nacht naar dag, van onbewustzijn naar bewustzijn.

Het boek ‘Als de dieren spreken konden’ is te koop via deze link.