Vooral vrouwen zijn er goed in: voor anderen zorgen. Maar het aantal dames dat in mijn massagestudio verschijnt met gespannen schouders, stijve nek en een verkrampte onderrug spreekt boekdelen. Gelukkig nemen steeds meer mensen tijd voor zichzelf en voor die massage. Even aan niets denken, even een uurtje alleen maar voelen. Velen rennen daarna gewoon weer verder, want ‘Er moet nog zoveel…’ Toen ik iemand daar laatst op aansprak, werd gezegd: ‘Ja maar dat wordt ook van ons verwacht in deze maatschappij’. Maar wie is dan die maatschappij? Dat zijn wij! Wij leggen een claim op onszelf door de overtuiging te voeden dat we álles moeten zijn: een goede moeder, een knappe, liefhebbende echtgenote, een gezellige vriendin, een Madonna in de keuken en een hoer in bed. Maar is dat wel waar?

Het is aan onszelf om na te gaan wie we willen zijn. En dus is het zaak om de rust te vinden om te voelen of jouw huidige manier van leven wel overeen stemt met wat je ziel wil. Doe jij dingen waarvan je ogen gaan stralen? Waardoor je de tijd vergeet en in een natuurlijke flow komt? Doe jij waarvan je als kind droomde? Ben je spontaan? Lach je veel? Of zie je door alle bomen het bos niet meer? Sleutel je vooral aan anderen (het beeld) in plaats van aan de projector (jijzelf)? Dit zijn belangrijke vragen die je jezelf kunt stellen. Kom je tot de conclusie dat je leven er niet zo uitziet als je wenst, verander dan je invalshoek en kies voor jezelf.

In eerste instantie doe je dat door stil te worden. In deze roerige maatschappij met een overvloed aan prikkels, keuzes en invloeden is het daarom steeds belangrijker om je bewust te worden van wat je allemaal tot je neemt. Iets tot je nemen betekent niet alleen eten en drinken maar ook wat er bijvoorbeeld via de media: kranten, tijdschriften, televisie bij je binnen komt. Ik was een tijdlang verslaafd aan misdaadseries zoals The Closer en NYPD, tot ik me ging afvragen of het kijken naar allerlei moordzaken me nou echt ontspande. Niet dus. Ik zat daar met opgetrokken schouders, en – even overdreven gezegd – een hartslag en ademhaling alsof ik een marathon aan het rennen was. Mijn zenuwstelsel bleef in een staat van paraatheid hangen. Vaak moest ik daarna diep zuchten en uit mijn hoofd komen voordat ik kon gaan slapen. Besef dus heel goed wat nou precies spanning en wat ontspanning in je lijf teweeg brengt. En geef daar gehoor aan. Doe Maar zong het in de jaren ’80 al: ‘Er zit een knop op je tv…’

Weet bovendien dat je ook tegen geliefden ‘nee’ mag zeggen als er een beroep op je wordt gedaan. Ga eerst na of je wel vanuit je hart wilt helpen. Voelt het als een plicht, of doe je het omdat je aardig gevonden wilt worden, wees je er dan van bewust dat niemand gebaat is bij ‘hulp’ vanuit deze motieven. Daarmee help je jezelf namelijk niet. We kunnen niet goed zijn voor de wereld als we niet goed zijn voor onszelf. We kunnen anderen geen liefde, ondersteuning, aanmoediging of energie geven als we ons leeg en uitgeput voelen. En dus is het zaak om ons te realiseren dat we eerst ons eigen zuurstofmasker moeten opzetten. Wees dus lief voor jezelf. Help jezelf. Sta je zelf toe om te rusten, te luieren. Zorg voor je lichaam , het is de tempel van je ziel. Laat je creatieve sappen stromen. Zet uit die tv en UIT JE, op allerlei manieren. Lach om jezelf. Want JIJ bent de regisseur van jouw levensfilm.

Viola’s column verschijnt ook op de site van The Life Foundation.