Als voormalig Cosmo-girl ben ik de laatste die iets tegen seks heeft. Voor het tijdschrift Cosmopolitan, dat begin jaren ’80 een lans brak voor de seksuele bevrijding van de vrouw, schreef ik er menig artikel over. Het hoe & waarom van de G-spot, het krijgen van intensere orgasmen en eerste hulp bij vluggertjes. Ik experimenteerde, was zelf ervaringsdeskundige, interviewde er experts over, ging naar de Kama Sutra Beurs voor inspiratie, vertaalde Cosmo’s eigen Kama Sutra en Aqua Kama Sutra en kwam zelfs op Talk Radio om te praten over zelfbevrediging. Het hoe & wat, daar wist ik echt alles van.

Van ware liefde en hoe seks dan voelt, daarvan had ik echter minder kaas gegeten. Ik was jong & wild, het was een ontdekkingstocht op seksueel vlak. Echter, over respect voor je eigen, en andermans lichaam en vooral ook de mens achter de vagina of penis leer je niet veel als je vooral met de technische aspecten bezig bent. Laat staan over de magie van gevoelens, die onmetelijk diepe oceaan van liefde met al zijn nuances die je zo enorm versteld kan doen staan en diep kan ontroeren. Het gaat dan niet over de fysieke handelingen tijdens de seks of een orgasme. Het gaat over al die momenten waarop je eventjes, heel eventjes, helemaal niemand bent en tegelijkertijd één met alles. Dat moment waarop je helemaal geen gedachten hebt. En alleen maar voelt en vooral bént.

Door de jaren heen werd ik me steeds bewuster van die subtielere gevoelens en nog gaat dat proces onverminderd voort. Nooit geweten dat je zoveel kunt voelen. Dat liefde zo diep kan gaan, dat het zo rijk geschakeerd is. En: dat het uiteindelijk weinig met de daadwerkelijke daad te maken heeft. Liefde betekent nu dat ik helemaal in iets of iemand kan opgaan. De natuur, dieren, een geliefde. Ook bij de mensen die ik interview voel ik liefde. Ik geef me helemaal over aan het samenzijn, aan een gesprek. Het luisteren alleen al voelt heerlijk, en als er dan ook nog sprake is van echte uitwisseling van ervaringen en gevoelens geeft me dat een enorme stoot energie! Binnen de relatie kan ik ook fysiek met de ander versmelten en tijdens die momenten neem ik de mannelijke energie in me op. Daarvoor zijn de ‘lingam’ en ‘yoni’ uiteindelijk gemaakt, voor die uitwisseling van energie. Soms stormt het van passie en gaat het er heel intens aan toe. Maar nooit op een ‘geile’, ‘brute’ of ‘groffe’ manier die tegenwoordig zo ge-etaleerd wordt. Sterker nog: doe je het vanuit liefde, dan heb je amper in de gaten dat je met seks bezig bent. Het is zo schoon en zuiver, als een natuurlijke flow, als een rivier die voort ruist.

Nu ik ook die andere kant van de medaille heb leren kennen en ik steeds gevoeliger word, valt me steeds meer op dat onze maatschappij wel heel erg versekst. Dat groffe, dat rauwe, dat moéten ook… Als je vertelt dat je een jaar geen seks meer hebt gehad, wordt je bekeken of je een rariteit bent. Niet zo gek ook, want volgens de – door Durex gemanipuleerde – statistieken doen ‘we’ het gemiddeld twee keer per week. Wie ‘we’ zijn weet niemand, want er zijn volgens de praktiserende seksuologen niet zoveel mensen die dit aantal halen. In de media wordt je gebombardeerd met seks. In de reclamewereld is het doodnormaal om spullen te verkopen met behulp van vrouwelijke lichaamsdelen, in soapseries – en in real life – wordt dagelijks de ene opgespoten bimbo ingeruild voor de ander, computerspelletjes geven les in pijpen, porno krijst je na het intikken van de meest onschuldige woorden op internet tegemoet, het sekstoerisme viert hoogtij in Thailand, draaikontende meisjes laten zich slaan in videoclips van rappers, vrouwen geven zichzelf een schaamlip-verfraaiing cadeau bij de plastisch chirurg en meisjes van tien, elf jaar laten nemen door meerdere jongens in ruil voor een pakje sigaretten of een drankje. Het moet allemaal maar open en bloot, het moet allemaal maar kunnen. En ik moet ervan kotsen.

Het is mijn diepe hoop dat mensen die op deze manier leven zich uiteindelijk – als ze, net als ik bij platte seks dat gevoel hebben van ‘Been there, done that, got the t-shirt – zullen realiseren dat dit niemand uiteindelijk gelukkig zal maken. Het is namelijk nooit genoeg. De ene prikkel moet steeds sneller en heftiger gevolgd worden door de andere. Waar mensen in Afrika uitgemergeld zijn van de fysieke honger, daar zijn wij Westerlingen uitgemergeld van emotionele honger. Er heerst nijpend gebrek aan liefde. Aan echt menselijk contact. Aan warmte. Aan uitwisseling en empathie. Het is helemaal niet zozeer de sex that sells, maar de illusie van liefde en geluk die eraan hangt. Want dat is uiteindelijk wat we allemaal willen. En iets willen, iets begeren, impliceert dat je het niet binnenin jezelf gevonden hebt, het cirkeltje is rond…

Er zijn ruim 2.5 miljoen singles in Nederland, en verreweg de meesten hunkeren naar een geliefde. Rara hoe kan dat? Datingsites zijn anno 2012 wat de snackmuur in de jaren ’80 was. Of je nu gebonden bent of niet, je trekt er een uit en consumeert hem of haar. Veegt je mond af aan je mouw en gaat door naar het volgende luikje. Zowel mannen als vrouwen hebben geen enkel respect meer voor elkaar, gaan vaak al tijdens een eerste of tweede ontmoeting met elkaar ‘van bil’. Ze zoeken prikkel na prikkel en alleen de leegte blijft en de honger naar meer, naar anders. Waardoor seks wanstaltige vormen aanneemt. Geen seks op de eerste, tweede of derde date? Dan druk je gewoon op delete. Volgende… Het is zo sneu…

Wat ik voor iedereen wens is dat de koppeling tussen seks en liefde weer ontstaat. Begrijpen dat het kleine dingen zijn die het verschil maken. Die blik waarin je kunt verdrinken. Die veelzeggende stilte. De wandeling door het bos, hand in hand. Het warme gevoel van de zon op je huid. Het ruisen van de wind door de bomen, de merels die ‘sochtends vroeg hun liederen zingen, de geur van het strand, die innige omhelzing en dat fijne gesprek. Dan hoef je seks met je lief niet ‘spannend’ te houden. Dat gebeurt vanzelf, want je ontwikkelt je samen en persoonlijk, als mens, dus ook in de beleving van seks. Er ontvouwt zich steeds een nieuwe bladzijde in het boek van de liefde. Op die manier ben je elkaar als vanzelf trouw. Je raakt niet ‘op elkaar uitgelezen’ of uitgekeken. Het boek is nooit uit. Want uiteindelijk is liefde alles.

Door Viola Robbemondt ©House of TXT januari 2012

Tot slot nog een fijne clip: