Karin de Groot ingestort na ‘overdosis spiritualiteit’ De maand van de spiritualiteit – november – is weer voorbij. KRO Presentatrice Karin de Groot presenteerde er een aardige programmareeks over en ging op zoek naar haar eigen spiritualiteit. In dagblad Trouw stond onlangs een groot interview met haar dat ik hier copy paste. Ze stelde zichzelf de vraag: ‘Ben ik spiritueel genoeg?’ Vreemde vraag, die mij wel uitnodigde tot lezen. Stoor je vooral niet aan de vraagstelling van de – bijzonder onspirituele – vraagstelster 😉 Voor mensen die het verhaal liever op de Trouwsite willen lezen is hier de link.

Ze dacht dat ze wel een beetje spiritueel was. Dat viel bitter tegen. Na de maandenlange opnames voor haar nieuwe programma ‘Heb ik genoeg?’ heeft presentatrice Karin de Groot zich voor het eerst in haar leven ziek gemeld. “Ik ben helemaal ingestort.”

Wat heeft u allemaal moeten doorstaan?

“Eerst ben ik twee weken met de hare krisjna’s opgetrokken. Ik kreeg een ketting, een mala, die ik zestien keer per dag moest afwerken. Per kraal moest ik een heel gebed aan ‘Hare Krisjna’ zeggen. Drie uur per dag was ik daar mee bezig.

“Dan las ik ook elke dag een uur uit de Bhagavad gita, een hindoeïstische tekst. Ik at geen vlees, vis en ei, rookte niet, dronk geen alcohol en geen koffie. Seks was alleen geoorloofd als je eerst het huis van boven tot onder had schoongemaakt, extra uitgebreid had gekookt en gebeden. Nou, ik kan je vertellen, daarna heb je echt geen zin meer.

“Na mijn tijd bij de hare krisjna’s heb ik ook sjamanen bezocht, antroposofen, boeddhisten, en ik ben op zoek gegaan naar mijn beschermengel.”

U heeft zich dus niet meteen bekeerd tot Krisjna?

“Nee. Hoewel ik de mensen en de rituelen prachtig vond. Je verveelt je geen seconde. Het ene moment ligt iedereen plat op de grond, het volgende danst men uitbundig om een plant heen.

Maar de totale overgave aan Krisjna ging me te ver. Het voelde alsof je zelf niets meer was. Daarbij komt, ik geloof er gewoon niet in, een God als persoon op een stoel, die dingen bepaalt.”

Dansen om een plant, dat neemt u wel serieus?

“Eerst voelde ik weerstand. Tot iemand zei: ‘Die ene plant staat voor alle planten en bomen’. Natuurlijk, dacht ik toen. Zo bezien vond ik het mooi en kon ik meedoen.”

Hoe spiritueel bent u eigenlijk?

“Ik dacht dat ik wel een beetje spiritueel was, maar dat viel tegen. Er ging een wereld voor me open. Al heel lang wind ik mezelf op over mensen die onrustig naar iets op zoek zijn. De ene week gaan ze helemaal op in Afrikaans trommelen, de week erop storten ze zich in zen-boeddhistische meditatie. Ze zoeken het in grote dingen. Maar geluk bestaat voor mij vooral uit truttige dingen, zoals uit het raam kijken, naar de herfstkleuren in mijn tuin.

“Zelf sta ik een niet-zweverige vorm van spiritualiteit voor. Ik zie een band tussen de natuur en mensen. Maar ik moet zeggen, na het maken van het programma heb ik veel vooroordelen over andere soorten spiritualiteit bij moeten stellen.”

Photo by Annie Spratt-Unsplash

Zoals?

“Van hare krisjna’s dacht ik, als ik ze zag lopen met hun oranje gewaden en kale hoofden, ‘Die hebben vast een nare jeugd gehad’. Sektarisch en streng vond ik ze. Maar inmiddels ben ik zover dat ik het niet wakker nachten zou liggen als een van mijn kinderen zich bij hen aan zou sluiten. Als ik maar niet hoef.”

Wat was de heftigste ervaring?

“Om me het sjamanisme eigen te maken heb ik vier dagen en nachten in mijn eentje in het bos doorgebracht. Met hangmat, kompas, en water. En wat droge kleding, maar zonder eten. Je zwakt zo af, op een zeker moment heb ik me afgevraagd hoe gras eigenlijk zou smaken.

“Toen ik het bos uitkwam heb ik gehuild van opluchting. Ik zat een kwartier lopen af van de eerste mensen, en moest al mijn spullen daarheen sjouwen, kapot als ik was. Maar ik was weer bij mensen en eten.”

U heeft veel indrukken opgedaan. Geldt dat ook voor inzichten?

“Bij de sjamanen heb ik zeker iets geleerd. Ik moest mezelf een vraag stellen, ter overdenking. Met naar de natuur kijken zou ik antwoord krijgen. ‘Waarom moet ik zoveel van mezelf?’, was mijn vraag.

“Er zaten veel kevers in het bos, die ik zo’n beetje uit verveling aan het bekijken was. Het viel me op dat die beestjes enorme afstanden afleggen. Maar ook staan ze geregeld stil. Oh ja, dacht ik, zo kan het dus ook. Ik ren altijd maar door. De sjamanen zeggen; de kever doet dat speciaal voor mij.”

Gelooft u dat zelf?

“Natuurlijk leg je er zelf de boodschap in die op jou van toepassing is. Maar die is daarom niet minder waardevol. En de natuur reikt het me nog steeds aan. Als je stilstaat krijg je veel antwoorden, waar je normaal gesproken aan voorbij zou rennen.

“Ik zag bijvoorbeeld ook een kever die probeerde weg te vliegen, maar daarbij steeds tegen grassprieten aan botste. Zal ik hem helpen, vroeg ik me af. Tot ik me bedacht: ‘Ongelofelijk, Karin de Groot, wat heb jij een grootheidswaanzin. Alsof de wereld niet doordraait zonder jou.’ Dat is het met mij. Ik denk dat alles op mijn persoon aankomt. Maar daarmee zie ik anderen niet voor vol aan. Een geweldig nieuw inzicht was dat.”

Heeft uw zoektocht u veranderd?

“Toen ik na de reeks opnames weer thuis kwam was er eerst niets aan de hand. Ik trok een flesje wijn open. Het gaat goed, dacht ik. Tot de televisie aanging. Dat was me te veel lawaai, dus ben ik vroeg naar bed gegaan. De volgende morgen kon ik geen woord meer uitbrengen. Ik zat urenlang voor me uit te staren aan de keukentafel. Zelfs het ruisen van de waterkoker zorgde al voor meer prikkels dan ik kon verdragen.

“Die dag moest ik naar de studio, om teksten in te spreken, dus ik stapte gewoon in de auto. Maar het verkeer raasde zo snel langs me heen. Alles was te veel. Ik raakte in paniek, was een gevaar op de weg.

“Er zat niets anders op dan me ziek te melden. Tot mijn verbazing riep iedereen: ‘Wat goed van je’. Normaal blijf ik pas weg als ik niet meer lopen kan. Idioot natuurlijk, maar dat is die grootheidswaanzin. Nu ja, ten dele is het plichtsbesef.”

Gaat het dus eigenlijk niet zo goed met u?

“Nou, somber ben ik helemaal niet. Wel heb ik teveel van mezelf gevraagd. Ik ben nog niet in mijn oude doen, en het is drie weken geleden dat ik met de opnames stopte. Nu neem ik geregeld rustmomenten, dan zorg ik dat ik even geen mensen zie. Als je alleen maar doorrent is er geen ruimte voor spiritualiteit.”

Je kunt blijkbaar ook een overdosis spiritualiteit hebben.

“Ja. Ik ben helemaal ingestort. Mensen die retraites doen leven daar normaal gesproken maanden naar toe. Ik heb er voor de opnames een heleboel achter elkaar gepropt. Het was een snelkookpan, ik kan het niemand aanraden.

“En ik dacht dat ik nog best spiritueel aangelegd was, maar nu ik heb gezien hoe spiritueel je kunt zijn, ben ik daar niet meer zo zeker van. Het boeddhisme past bij mij. Maar om me bij de Hare Krisjna aan te sluiten, of met beschermengelen te leven, nee. Daarvoor heb ik niet genoeg spiritualiteit.”

***